In Bloemendaal hebben gedurende de Tweede Wereldoorlog geen gevechtshandelingen plaatsgevonden. Toch heeft de gemeente met heel wat Duitse militairen te maken gehad. De ligging van Bloemendaal vlakbij een strategisch belangrijke haven, een flink stuk kustgebied en een brede duinstrook die goed verdedigbaar was, waren de redenen voor de bezetter om hier een grote troepenmacht te legeren en op grote schaal verdedigingswerken aan te leggen. Uiteraard hoorden hierbij tot de uitrusting onder meer zware wapens, luchtdoelgeschut en zoeklichtbatterijen.
Op 1 juni 1940 zou het gloednieuwe gebouw “Huize Wildhoef” in gebruik worden genomen als bejaardenoord voor welgestelde ouden van dagen, maar de bewoners moesten deze weer verlaten, omdat het rusthuis, alsmede het gehele landgoed door de Duitse bezetting werd gevorderd voor legering van een afdeling Luftcommando en Kommandatur Bloemendaal.
Wildhoef werd al spoedig zodanig ingericht, dat van daaruit regionale vliegtuigoperaties konden worden geleid. De voor het gebruikte systeem nodige antennes werden op het Kopje opgesteld. Uiteraard werd de in Wildhoef geïnstalleerde zendapparatuur ook voor andere doeleinden gebruikt. De Duitsers bleven er tot aan de bevrijding.
Op 8 mei 1945 werden in Bloemendaal de Canadezen groots ingehaald. Om twaalf uur reden de eerste pantserwagens, tanks en jeeps het dorp binnen. De Canadezen ontruimden onmiddellijk Huize Wildhoef en brachten daarin hun eigen troepen. Het 2e Eskadron van de Royal Canadian Dragoons onder bevel van Colonel Veitch en Colonel Vickers namen nu voor korte tijd bezit van het rusthuis.
